Zoersche Landen

• Einde schouwpad bij asfaltweg LA tot KP 29.
• Hier RA over dam, richting KP 30.
• KP-pijltjes graspad door Kwabsche Kuilen volgen.

Voordat het water via de kanalen van de Veenkoloniën afgevoerd werd, lag er aan de voet van de Hondsrug een nat veengebied waarin het Achterste Diep zijn oorsprong vond. Door het hoogteverschil tussen Hondsrug en beekdal werd het grondwater, dat op de Hondsrug in de bodem zakte, hier als kwelwater onder druk uit de grond geperst.

De route loopt door dit gebied dat de Kwabsche Kuilen wordt genoemd. Hier krijg je een indruk hoe nat deze streek van nature nog altijd is. De Kwabsche Kuilen zijn een van de weinige restanten van het oude beekdal van het Achterste Diep, direct aan de voet van de Hondsrug.

• Einde natuurgebied doorgaande weg oversteken.
• Via dam naar fietspad.
• Op fietspad LA.

• Bij KP 31 (Vlintweg 38) zandweg RA naar KP 32.
• Einde zandweg, bij KP 32 RA richting KP 33.
• Zandweg maakt twee haakse bochten langs rand van recreatiepark.

Als je het zandpad op loopt, ‘klim’ je tegen de Hondsrug omhoog. Onderweg langs het zandpad is het hoogteverschil tussen de Hondsrug en het veenkoloniale landschap beneden goed te zien. Over een afstand van nauwelijks één kilometer ga je zo’n vijftien meter omhoog. Voor Drentse begrippen is dat een fors hoogteverschil.

• Bij KP 31 (Vlintweg 38) zandweg RA naar KP 32.
• Einde zandweg, bij KP 32 RA richting KP 33.
• Zandweg maakt twee haakse bochten langs rand van recreatiepark.

Als je het zandpad op loopt, ‘klim’ je tegen de Hondsrug omhoog. Onderweg langs het zandpad is het hoogteverschil tussen de Hondsrug en het veenkoloniale landschap beneden goed te zien. Over een afstand van nauwelijks één kilometer ga je zo’n vijftien meter omhoog. Voor Drentse begrippen is dat een fors hoogteverschil.

• Na rood-witte hekken betonfietspad LA.

• Fietspad loopt langs Hunzebos.
• Bij waterloop door bos, door klaphek RA.
• Paadje langs watergang volgen.
• Op kruising met breed bospad RA (bij KP 33 richting KP 32).

Je loopt een stukje langs een watergang door het Hunzebos. Het bos maakt deel uit van de grote boswachterijen Exloo en Odoorn. De oude Staatsbossen zijn inmiddels veranderd in veel natuurlijker bossen. Een herinnering aan de ouderwetse Staatsbossen zijn de zogeheten vakstenen aan de bosrand waar met zwarte cijfers op een wit vlakje de nummers van de bospercelen zijn aangerecht. Verder herinneren de keienwegen, die je nog op tal van plaatsen in en rond het Hunzebos ziet, aan de ontginningsjaren voor de Tweede Wereldoorlog. Met de veldkeitjes, die de ontginners vonden, werden de belangrijkste bospaden geplaveid.

• Aan bosrand LA, pad langs bosrand volgen.

Lopend langs de rand van het Hunzebos kun je in het open deel het geologische verschijnsel droogdal mooi zien. Je ziet de droogdalen als enorme ribbels in het landschap.  Droogdalen  ontstonden in de koudste perioden van de laatste ijstijd. Tijdens deze zogeheten Weichsel-ijstijd bereikte het landijs onze streken niet, maar was het hier wel bitterkoud en bleef de bodem permanent bevroren. Als de temperaturen ‘s zomers boven nul kwamen, kon het dooiwater de bodem niet in. Het water vormde diepe dalen vanaf de Hondsrug door steeds laagjes bovengrond weg te spoelen. Na de ijstijd verdween de vorst uit de bodem. Het regenwater kon weer in de bodem wegzakken en het dal kwam droog te staan. Vandaar de term droogdal.

• Einde pad op fietspad LA.
• Waar fietspad naar links buigt, neem je zandweg RA (langs akker).

Aan de rand van het Hunzebos staat het keienbeeld Mental Map. Het lijkt een omgekeerd hunebed: hier worden twee kleinere stenen gedragen door één grote zwerfkei. Petra Boshart maakte dit kunstwerk in 1998 voor het project Grenzen & Ontmoetingen. Het beeld is samen met drie andere keienbeelden van het project eigendom van Het Drentse Landschap.

Petra Boshart heeft zich voor haar Mental Map laten inspireren door de twee helften van het menselijk brein (Mental) en de labyrinten uit de oudheid (Map). Op de twee kleinere stenen van het beeld staan wegen afgebeeld die terug in de tijd voeren. De kunstenaar bedacht bij het maken van haar beeld dat ook haar drie zwerfkeien zelf een lange weg in tijd en ruimte hebben afgelegd.

• Op driesprong zandweg RA.
• Na bocht naar links (bij KP 35) zandweg RA (richting KP 36) Notenbosweg.
• Einde zandweg LA.

Een eeuw geleden maakte het zogeheten Notenbosje links van de pad op de es deel uit van een veel groter complex met esbosjes dat het Hegeveld werd genoemd. Het lag midden in drie grote essencomplex aan de zuidkant van Exloo. In de loop van de twintigste eeuw werd hier het meeste bos gekapt om meer landbouwareaal te krijgen.

• Op kruising RA.
• Einde zandweg op fietspad RA.

De route volgt de grens van de Zuideresch (links) en de Achteresch (rechts) van Exloo. Net is bij het Hunzebos kun je ook hier de golvingen van de droogdalen richting Achterste Diep mooi zien.